autor: ks. Artur Płachno |
W dniach 10-11 sierpnia 2010 mieliśmy przyjemność uczestniczyć w podniosłych wydarzeniach, jakie miały miejsce w klasztorze mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji w Hajnówce. Wspólnota sióstr świętowała uroczyście konsekrację przyklasztornego kościoła św. Klary.
Siostry klaryski przybyły do Hajnówki z Pniew (arch. poznańska) siedem lat temu. Przed s. Franciszką, s. Barbarą i s. Bogumiłą stanęło zadanie budowy nowego klasztoru wraz z Tronem Eucharystycznym – kościołem, w którym trwałaby nieustanna adoracja Najświętszego Sakramentu. Początkowo siostry mieszkały w domku jednorodzinnym przy ul. Topolowej, jednak kiedy tylko pierwsze skrzydło klasztoru nadało się do zamieszkania (a trzeba przyznać, iż tempo budowy mają siostry oszałamiające), przeniosły się tamże. Dziś zabudowania klasztorne to dwa skrzydła, mieszkanie kapelana i kościół św. Klary. Gotowe są fundamenty pod trzecie skrzydło, w którym mieścić się będzie ośrodek rekolekcyjny.
Kompleks budynków nawiązuje swą architekturą do pierwszego klasztoru sióstr klarysek w Asyżu. Krużganki klasztorne są wzorowane na tych włoskich, do tego cała bryła kościoła inspirowana jest kościołem św. Damiana. Nad całość wznosi się wieża, będąca kopią wieży z bazyliki św. Klary mieszczącej się w Asyżu.
autor: ks. Artur Płachno |
Wnętrze kościoła ujmuje swoją skromnościa, a zarazem smakiem wykonania. Oszczędne zdobnictwo, białe ściany i znaczne użycie kamienia znakomicie oddaje mniszego ducha tego miejca – miejsca modlitwy i pokuty. W kościele znajduje się pięć kamiennych mozaik – dwie w prezbiterium ukazują św. Franciszka i św. Klarę, a trzy na frontonie kościoła – cheruby w geście adoracji Najświętszego Sakramentu z zachętą „Venite, adoremus”. Zaraz nad nadbramną mozaiką znajduje się rozeta o ponaddwumetrowej średnicy – zarówno ona, jak i pozostałe witraże w kościele powstały w Poznaniu. „W zasadzie kościół jest ukończony.” – mówi nam s. Kamila OCPA, która w zgromadzeniu pełni funkcję zakrystianki. – „Zakrystia również jest w pełni wyposażona. Część wyposażenia przywieźliśmy z Niemiec, chociażby kościelne ławki i szafy na szaty liturgiczne. Figura Maryi z Dzieciątkiem na prawym ołtarzu bocznym pochodzi z 1903 roku. Ołtarz boczny po drugiej stronie jest jeszcze pusty i to w zasadzie jedyna rzecz do dopracowania. Jeszcze nie wiemy, czyj wizerunek się tutaj znajdzie, być może św. Józefa.”
O historii sióstr klarysek opowiedziała nam s. Bogumiła OCPA, jedna z trzech przybyłych do Hajnówki przed siedmiu laty. Rozmowę z nią, przeprowadzoną przez al. Błażeja Samociuka, można wysłuchać poniżej.
Powered by eSnips.com |
Kościół św. Klary został konsekrowany przez JE bpa Antoniego Pacyfika Dydycza OFMCap dnia 10. sierpnia 2010 podczas uroczystej Mszy św. o godz. 16.00 Był na niej obecny również nasz Projekt Muzyczno-Liturgiczny „Wschód-Zachód”. Podczas świętych obrzędów odpowiedzialni byliśmy za śpiew podczas obrzędu przekazania kościoła biskupowi (zaraz na początku, na zewnątrz świątyni), powierzono nam również przygotowanie Litanii do Wszystkich Świętych. Po wnikliwym przestudiowaniu ceremoniału i kilku próbach otrzymaliśmy również zadanie czuwania nad przebiegiem samego obrzędu konsekracji.
ŚPIEW
Jowita Sielska
Agnieszka Skórzewska
al. Błażej Samociuk
Karol Jankowski
Krzysztof Hubert Olszyński
SŁUŻBA LITURGICZNA
al. Błażej Samociuk
Karol Jankowski
Krzysztof Hubert Olszyński
Przedłużeniem radości z konsekracji nowej świątyni był odpust św. Klary przypadający na dzień następny. Podczas Mszy św. odpustowej Projekt Muzyczno-Liturgiczny „Wschód-Zachód” odpowiedzialny był za prowadzenie całości śpiewów oraz Liturgię Słowa Bożego. Mszę rozpoczął śpiew hymnu „Klaro, ozdobo naszego zakonu”, pochodzącego z brewiarza franciszkańskiego, który przedstawia św. Klarę jako wierną uczennicę szkoły św. Franciszka, z którą możemy teraz wspólnie się modlić. Wyrazem tej modlitewnej wspólnoty ze świętą była osobista adoracja jej relikwii, której towarzyszył śpiew psalmu CXVIII „Chwalcie Pana prze dobroć Jego niewymowną”, mówiącego o nieprzebranej dobroci Bożej i będącego gestem dziękczynienia. Jednak zdecydowanie najbardziej ujmującym był śpiew na komunię. Trzeba przyznać, iż słowa „U drzwi Twoich stoję Panie” w miejscu wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu, nabierają dodatkowego znaczenia, a cała pieśń staje się przyczynkiem do głębszej refleksji na temat Tego, który „pod postacią chleba prawdziwym Bogiem jest z nieba”.
Magdalena Chomać (sopran)
Jowita Sielska (sopran)
Agnieszka Skórzewska (alt)
al. Błażej Samociuk (tenor)
Krzysztof Hubert Olszyński (bas)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz