Requiem aeternam w Hajnówce - napisy końcowe

               Wiara jest tajemnicą. Jednak każdy z nas tę tajemnicę zna, ponieważ powtarzamy ją uczestnicząc we Mszy św. („Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”). Pomimo, że jest to tajemnica bardzo trudna, znacznie łatwiej przyjąć ją nam i przejść nad nią do porządku codziennego, niż jest to w przypadku tajemnicy ludzkiego przemijania. Zwłaszcza, gdy przemija życie kogoś bliskiego.

               Moment rozstania się z tym światem, pod jakim kątem by nie patrzeć, jest momentem dramatycznym. Dla osób pozostających na ziemi jest bolesnym rozstaniem z bliskim, które łagodzi wiara w uczestnictwo w zmartwychwstanie Chrystusa. Dla osób, które z tym światem się rozstały, jest również momentem dramatycznej zmiany. Dusza, oddzielona w momencie śmierci od ciała, nie jest zdolna uczynić już nic. Jest kompletnie bezradna – wszystko, co uczyniła, domknęło się. Nie zmieni się już nic. Pora zdać rachunek i liczyć na Boże Miłosierdzie. Całe szczęście tajemnica naszej wiary zrośnięta jest z naturą Kościoła – Mistycznego Ciała. Jest on jeden – to znaczy że w skład Ciała wchodzą nie tylko żywi, ale i umarli; dusze, które pokutują w czyśćcu, ale także i te, które dostąpiły już zbawienia. Te trzy strefy Kościoła: pielgrzymująca (ziemska), pokutująca (czyśćcowa) i tryumfująca (niebieska), jako elementy tego samego ciała, oddziałują na siebie. Jak mówił papież Benedykt XVI: „Nasza modlitwa za zmarłych nie tylko jest użyteczna, ale i niezbędna, ponieważ może im ona pomóc, ale jednocześnie sprawia, że skuteczne jest ich wstawiennictwo za nas”.

               Listopad jest miesiącem, w którym, na wzór otaczającej nas przyrody, Kościół zastanawia się szczególnie nad przemijaniem człowieka, a swoje modlitwy kieruje do Boga w intencji dusz czyśćcowych. W wigilijny wieczór Niedzieli Chrystusa Króla Wszechświata spotkaliśmy się więc na wyjątkowej celebracji Różańca św. w intencji wszystkich wiernych zmarłych. Nabożeństwo to nazwaliśmy Requiem aeternam, co znaczy „wieczny odpoczynek” od słów pierwszego śpiewu mszy św. za zmarłych. Składała się na nie modlitwa różańcowa, Litania za wiernych zmarłych, śpiewy chorałowe, a także śpiewy ludowe. Wszystkie teksty pieśni, składające się z próśb o życie wieczne, wstawiennictwo świętych i prowadzenie przez zastępy aniołów, zamknęła antyfona Ego sum, w której zabrał głos sam Chrystus, mówiąc: „Ja jestem Zmartwychwstanie i Życie. Każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki” (J 11,25). Sam układ nabożeństwa zaczerpnięty został z dziewiętnastowiecznego śpiewnika księdza Marcina Michała Mioduszewskiego.

          Różaniec Wypominkowy Requiem aeternam był również z naszej strony uczestnictwem w uroczystych obchodach zamykających Rok Wiary. Otwieraliśmy go Nabożeństwem Październikowym w Parafii Najświętszego Zbawiciela w Poznaniu, teraz zamknęliśmy go na wschodzie, w kościele św. Klary w Hajnówce.

Bardzo serdecznie dziękujemy Mniszkom Klaryskom od Wieczystej Adoracji za ciepłe przyjęcie, gościnę i pomoc w organizacji nabożeństwa. Gorące Bóg zapłać za całą naszą współpracę, trwającą już dobre kilka lat. Dziękujemy również naszym rodzinom, jak zwykle wspierającym nasze działania na zapleczu: oferując noclegi czy przygotowując posiłki.

PRZEWODNICZENIE: ks. Błażej Samociuk

SOPRAN: Magdalena Chomać, Jowita Sielska, Agnieszka Skórzewska

ALT: Magda Czyż, Alicja Minarczuk

TENOR: Łukasz Krytkowski, Krzysztof H. Olszyński

ORGANY: Karol Kacprzak

ARCHIWIZACJA: Łukasz Krytkowski, Monika Ryszawa

ZAPLECZE KULINARNE: Jadwiga Olszyńska, Monika Ryszawa, Irena Sielska, Ewa Skórzewska